• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

مازندران :
--- جویبار ، میدان سپاه ، پاساژ ورداسبی ، قماش منتظری [01243224240]

حدود یک سال پیش با دوستان هنری و رسانه‌ای جلساتی داشتیم با موضوع کلی امربه معروف و نهی از منکر. هدف اصلی آن جلسات شروع حرکتی اجتماعی بود. موضوعات مختلفی را هم بحث می کردیم وفقط مسئله‌ی حجاب نبود، نتیجه‌ی مهمی که آن تجربیات و بحث‌ها داشت این بود که، زمینه‌های اجتماعی عمل به این فریضه مهیا و آماده نیست و ابتدا باید در این حوزه کار کرد. ایده‌ی اولیه این بود که باید نشانه‌ای طراحی شود که به راحتی افراد در حین انجام کارهای روزمره و رفت و آمدها حامل آن نشانه باشند. یعنی بدون این که وقت و هزینه خاصی پرداخت نمایند و مواجهه‌ای صورت بگیرد، افراد نشان‌دار شوند و از این طریق اعتقاد و تفکری را بیان کنند. البته پیش‌نیاز این طرح ، تعریف و تبیین و ترویج آن نشانه بود که باید در رسانه‌ها اتفاق می‌افتاد. بعد از طرح این ایده با برخی از صاحب‌نظران و دوستان، به این نتیجه رسیدیم که، استفاده از نماد و نشانه‌های غیرمستقیم در فضا و زمان کنونی، زمانبر و هزینه‎زا است و با توجه به سرعت ظهور پدیده‌های اجتماعی و آشکار و مستقیم بودن ناهنجاری‎‌ها، عقب افتادن از قافله. این بود که به جمله مستقیم‌تری رسیدیم. یعنی «من حجاب را دوست دارم». این شعار ویژگی‌های خوبی داشت که راضی‌مان می‌کرد. فردی که حامل این شعار است چه زن و چه مرد، غیرازاین که در جامعه اعلام موضع می‌کند ، معنی اش این است که من داخل میدان هستم و آماده‎ی مبارزه.
ما با توکل به خدا و توسل به ائمه اطهار(س) کار راشروع کرده ایم و ادامه خواهیم داد. برای گسترش این طرح به دو نکته توجه کامل داریم: اولاً کار کاملا باید مردمی وخودجوش بودن خود راحفظ کند. دوماً نباید افرادی و نهادهایی از سر دلسوزی وارد شوند و برای گسترش این طرح از شیوه‌هایی مثل اجبار یا توزیع رایگان و بی‌برنامه استفاده کنند. هرچند این محدودیت ها باعث شود کار کند پیش برود.